POZOSTAŁY 224 DNI

ZATACZAJĄC SIĘ KLATKĄ SCHODOWĄ NA GÓRĘ, PRZEBIEGŁA MNIE STRASZNA MYŚL. KIM JEST TEN WYSOKI, LECZ CHUDY MĘŻCZYZNA W CZARNYM UBRANIU? NIE WYDAJE SIĘ BYĆ JAKIŚ PRZERAŻAJĄCY, ALE BUDZI WE MNIE NIEPOKÓJ. JAKBY TO UJĄĆ, NIE WYDAJE SIĘ W OGÓLE ZDOLNY DO BYCIA NIKIM WIĘCEJ JAK SZPECYKIEM, KIMŚ KTO TYLKO TAK SIĘ BUJA NIE Z POWODU SWOJEJ NIEPOCZYTALNOŚCI, ALE Z POWODU SWOJEJ NIEUDALNOŚCI. CO MU SIĘ STAŁO ŻE TAK IDZIE? CZYŻBY COŚ GO PRZEJMOWAŁO? CZYŻBY NIE WIEDZIAŁ JAK SOBIE Z CZYMŚ PORADZIĆ? CZYŻBY W DĄŻENIU DO CELU, ZATRACIŁ SENS BYTU I DOCIEKANIA DO TEGO CZEGO CHCE? DOBRE PYTANIE - POMYŚLAŁEM SAM DO SIEBIE, WIDZĄC NIEZNAJOMEGO. PROBLEM BYŁ W TYM ŻE JAK ON DOTARŁ Z WYSIŁKIEM NA GÓRĘ PRZED MIESZKANIE NUMER 44, ZAUWAŻYŁEM, ŻE TYM NIEZNAJOMYM, BYŁEM JA.